Jaka jest formalna definicja "cząberu"?

“Słodki” nie musi być słodki… bazylia, estragon, koper włoski, marchew, buraki itp. mają słodkie smaki, które nie są zbyt słodkie.

Termin “neutralny” jest zwykle używany w odniesieniu do takich rzeczy jak krepy i pasta choux (pasta z eclair), ponieważ gdy są one produkowane w tradycyjnym stylu, nie są ani pikantne, ani słodkie i mogą pracować z każdym profilem smakowym.

Savory, nazywany po japońsku Umami , oznacza obecność glutaminianów, anionów karboksylanowych i soli aminokwasów glutaminowych. Identyfikacja receptorów glutaminianowych na języku miała miejsce dopiero w ostatniej dekadzie, chociaż zdolność języka do wykrywania glutaminianów jest znana od dawna. Na początku XX wieku japoński naukowiec wyizolował glutaminian sodu (MSG), badając smak bulionu z wodorostów morskich.

Krótko mówiąc, tak jak słoność oznacza jony sodowe, cząber oznacza glutaminiany.

Nie ma żadnej formalnej definicji, ale masz właściwą podstawową ideę. Słodycz oznacza coś, co można by uznać za na tyle słodkie, by zakwalifikować jako deser, lub przynajmniej jako muffin śniadaniowy - w każdym razie tam, gdzie słodycz jest najbardziej dominującym spośród podstawowych smaków (słodki / słony / kwaśny / umami / gorzki). Smacznosc jest wszystkim innym.

Istnieje wiele przypadków, w których ta linia może być dość agresywnie prowadzona do tego stopnia, że to, do której kategorii danie pasuje, byłoby dyskusyjne. Jest to szczególnie prawdziwe w rodzaju hipermodernistycznego 30-daniowego menu typu Alinea / El Bulli, gdzie często istnieją specyficzne dania, które działają jak przejście od cząberu do świata słodyczy.

Słodkie i pikantne nie są przeciwieństwem smaków i gustów. Mogą one i do pewnego stopnia współistnieć w większości składników żywności, na przykład w pomidorze. Wołowina jest pikantna, ale zawiera trochę cukrów. Jedynymi przeciwstawnymi smakami są kwaśny (kwaśny) i gorzki (alkaliczny), które nie mogą współistnieć tak długo, jak długo reagują razem, tworząc nowe smaki. Nie chodzi więc o brak cukru, ale o to, jaki jest dominujący smak. Starożytni Rzymianie wkładali miód praktycznie do wszystkich mięs i ryb. Pogoda, w jakiej danie okazało się słodkie lub cząberkowe, zależała od tego, ile dodali miodu.

Smaczalnictwo oznacza wszelkie produkty spożywcze, które wymagają dodania soli i pieprzu.