Zastanawiam się nad puszkowaniem, ale nie mam konserwatora ciśnieniowego. Zastanawiałem się właśnie, jaka jest najlepsza metoda puszkowania, ponieważ nie chcę zarazić się botulizmem i chcę, żeby konserwy przetrwały długi czas.
Bez konserwatora jesteś ograniczony do konserwowania żywności o wysokiej kwasowości.
Zarodniki botulizmu nie giną w temperaturze 212F, czyli w temperaturze wrzenia wody. Kanister ciśnieniowy gotujący wodę pod ciśnieniem 15PSI podnosi temperaturę wrzenia do 250F lub więcej, co zabije zarodniki.
Bakteria nie może rosnąć w środowisku o wysokiej kwasowości, więc żywność o wysokiej kwasowości, taka jak owoce i pikle, nie musi być przetwarzana w kanistrze ciśnieniowym. Poszukaj przepisów na taką żywność. Jak powiedział use2199 będą one obejmować gotowanie słoików przez jakiś czas, aby zabić rzeczy.
Doskonałym źródłem informacji jest Błękitna Księga Ball'a, którą często można znaleźć w pobliżu produktów do konserwowania w sklepach spożywczych. Oczywiście zawsze jest w niej mowa o produktach firmy Ball, ale zawiera ona mnóstwo dobrych przepisów i instrukcji.
Nie eksperymentuj. Botulizm nie jest przyjemną rzeczą. Twoje usta stają się mrowienie, a następnie umierasz wkrótce potem.
Salsa, sos pomidorowy i różne marynowane warzywa są zazwyczaj wszystko, co można zrobić, jeśli chcesz mieć półkę stabilny produkt przy użyciu wrzącej kąpieli wodnej. Obecnie wiele przepisów dodaje dodatkowy kwas (ocet lub sok z cytryny zazwyczaj) do produktów pomidorowych, aby upewnić się, że zarodniki jadu kiełbasianego nie mogą rosnąć, ponieważ pomidory dzisiaj zostały wyhodowane, aby być słodsze niż w przeszłości.
Zamrażaj jedzenie lub sięgnij po ciśnieniowy konserwator, jeśli chcesz zrobić warzywa o niskiej zawartości kwasu, mięso, zupy lub gulasze.
Oto rzeczy, które chciałabym wiedzieć, zanim spróbowałam puszkowania w gorącej wodzie:
Pracuję nad pokrewne pytanie i odkryłem, że istnieje przemysłowy proces puszkowania przy ciśnieniu atmosferycznym zwany “Sterylizacją Płomieniową”.
Sterylizacja płomieniowa działa przy użyciu bardzo wysokich temperatur skierowanych z jednej strony, gdzie puszka jest szybko obracana, aby zapobiec zbytniemu nagrzaniu się jednej strony wewnętrznej zawartości. Osiąga się to, najwyraźniej, poprzez przetaczanie puszek przez komorę sterylizacyjną. Proces ten jest przeznaczony dla żywności o niskiej lub wysokiej kwasowości.
Ze względu na brak ciśnienia, używane są mniejsze, bardziej wytrzymałe puszki, które mogą wytrzymać wysokie ciśnienie wewnętrzne.
Jednak w przypadku jakiejś awarii, np. zablokowania się puszek w komorze, zagrożona jest cała partia. Oznacza to, że z biegiem lat, przynajmniej w USA, proces sterylizacji płomieniowej jest obecnie rzadko stosowany.
Podobno kiedyś był popularny w przypadku małych konserw grzybowych.
Co oznacza, że jeśli gdzieś na świecie nadal stosuje się ten proces, to istnieje dostawca puszek przeznaczonych do sterylizacji płomieniowej i odpornych na eksplozję pod wewnętrznym ciśnieniem pary o temperaturze 120C.
Jeśli możesz znaleźć dostawcę puszek do sterylizacji płomieniowej, chciałbym wiedzieć, ponieważ oznacza to, że puszkowanie będzie możliwe w kąpieli olejowej regulowanej w 120 lub 130C.
Metoda “gorącej kąpieli wodnej” polega na całkowitym zanurzeniu i podgrzewaniu słoików we wrzącej wodzie przez 5 do 85 minut, w zależności od rodzaju i ilości żywności.
Należy pamiętać, że ta metoda, w przeciwieństwie do konserwowania pod ciśnieniem, nie zabije Clostridium botulinum, więc może być stosowana tylko do żywności o wysokiej kwasowości (o pH 4,6 lub niższym), chyba że słoiki będą przechowywane w niskiej temperaturze (poniżej 3 stopni C lub 38 stopni F).
Ja też nie mam ciśnieniowego konserwatora, więc cokolwiek mam, co nie jest bezpieczne do puszkowania, zamrażam w słoikach do zamrażania. (które dostałem na wyprzedaży za mniej niż trzy dolce za trzy w zeszłym miesiącu)
Rosłam w czasach, kiedy nie było jeszcze kanistrów ciśnieniowych. Moja mama robiła WSZYSTKO w ogromnym kotle gotując wodę. Warzywa, owoce, jagody, kompoty, zupy, ryby, mięsa, grzyby. Ryby, grzyby, mięsa były gotowane wcześniej według przepisu, a następnie wkładane do słoików i gotowane w kotle przez określony czas.
Nigdy nie chorowaliśmy, a to wszystko da się zrobić.