Właśnie przygotowaliśmy dziś rano szwedzki przepis i wygląda na to, że naleśniki…
Przyglądając się indywidualnym recepturom, można zauważyć duże pokrywanie się naleśników z naleśnikami szwedzkimi. Jeśli jednak porówna się setki przepisów, pojawiają się pewne wyraźne różnice. Istnieją również różnice między angielskimi interpretacjami tych przepisów a tymi napisanymi po francusku lub szwedzku.
Na powyższym wykresie każda kohorta składa się z co najmniej 100 różnych proporcji przepisów, z wyjątkiem Ruhlman’s proporcji Crêpes, która jest przewidziana do porównania.
Test smakowy szwedzkiej receptury Pannkakor z francuską recepturą Crêpes wykazał następujące różnice:
Naleśniki produkowane są na maszynie do produkcji naleśników Leśniki . Ciasto musi być na tyle grube, aby nie przelewało się przez krawędź. Rozdrabniacz w kształcie litery T służy do równomiernego pokrywania powierzchni naleśnika perfekcyjnym kształtem dysku.
Leśniki miały lekką tendencję do zwijania się na boki po przerzuceniu więc gotowały się mniej równomiernie niż naleśniki które po przerzuceniu pozostawały idealnie płaskie.
Przetestowałam również proporcje naleśników Michaela Ruhlmana. Te zwinięte w dużo większym stopniu niż winogrona według francuskiej receptury, po przewróceniu się, zostały z jednej strony dość nierównomiernie zbrązowiały.
Dla każdego, kto chce wyrobić sobie własne zdanie, oto proporcje i składniki, których użyłam w testach:
Naleśniki szwedzkie (oparte na 200 szwedzkich recepturach o różnych proporcjach składników)
Proporcje wagowe składników: 1:3.5:1:0. 16 (mąka uniwersalna:mleko:jajo średnie:masło)
Lepiny (w oparciu o 119 przepisów francuskich z różnymi proporcjami składników)
Stosunek masy składników: 1:3.5:1:0: 1:1.97:0.75:0. 17 (mąka uniwersalna:mleko:jajo średnie:masło)
*Dopasowanie: *
Komentarz Joe'go skłonił mnie do nakreślenia proporcji składników jako Procent Piekarza .
Powiedziałbym, że różnica, przynajmniej dla Szwedów, polega na tym, że krepy są bardziej niesłodzonym daniem głównym. Jeśli jest zwinięta i wypełniona mięsem/warzywami/rybą/grzybami i ewentualnie z dodatkiem sera na wierzchu bułek, “szwedzki naleśnik” zamienia się w krepę.
Dla Szwedów “naleśniki” są podawane wyłącznie ze słodkimi polewami, takimi jak dżem, cukier, śmietana, lody itp. Stąd często są one podawane jako deser, lub jako danie boczne tradycyjnie połączone z żółtym groszkiem i zupą wieprzową.
Tam więc gdzie Francuzi kładliby jakiekolwiek polewy na swoje naleśniki, mając je jako danie główne lub jako przekąskę, Szwedzi tradycyjnie kładliby na swoje naleśniki słodkie polewy, nazywając je “naleśnikami” tylko jeśli są one przygotowane jako danie główne i wypełnione niesłodzonymi rzeczami;
Chociaż Wikipedia nie zawsze jest najlepszym źródłem, to w tym przypadku wykonuje dobrą robotę, wyjaśniając różne rodzaje naleśników na świecie: http://en.wikipedia.org/wiki/Pancake .
Jeśli miałbyś krepę we Francji, znałbyś różnicę między prawdziwymi krepami a szwedzkimi naleśnikami. Podczas gdy oba są okrągłe, płaskie i wykonane z tych samych podstawowych składników, różnice są głębokie. Zakładam również, że istnieje bardzo wiele wersji amerykańskich każdego z nich; IHOP nie jest autorytetem naleśników, tak jak się je głosi.
Crepes - jeśli zrobione poprawnie - są dużo cieńsze (jak papier cienki) niż szwedzki naleśnik, a jeśli zrobione z krepownicą, nie potrzebują masła ani przewracania. Można je po prostu zdmuchnąć z maszyny do krepowania. Polewy również różnią się od siebie. We Francji jadłam je z czekoladą i różnymi owocami. Istnieją prawdopodobnie setki odmian polew od słodkich po pikantne.
Szwedzkie naleśniki z drugiej strony są nieco grubsze, ale nie grubsze i puszyste jak amerykańskie naleśniki. Zazwyczaj podaje się je z jakimś rodzajem słodkiej polewy. Wybór polewy zależy od preferencji rodzinnych. W mojej rodzinie był to po prostu zwykły cukier stołowy. Może dodalibyśmy dżem malinowy, a jeśli bylibyśmy naprawdę kreatywni, to truskawki i bitą śmietanę. Dżem borówkowy w naszej rodzinie chodził z mięsem, a nie z naleśnikami. Jest też mnóstwo różnych przepisów. Moja mama, Szwedka, przez lata zmieniała swój przepis, ale dostała go tylko ze szwedzkich magazynów, książek kucharskich lub z rodziny.
Jako Szwedka, przeszkadza mi, gdy ludzie nazywają moje naleśniki “naleśnikami”, bo to nie jest to, co robię. Tak jak ktoś, kto jest Francuzem, nie chciałby, aby szwedzkie naleśniki były nazywane “naleśnikami”. Bierzesz słowo z jednego języka, aby zastosować je do czegoś z innej kultury (niekoniecznie jest to najlepszy sposób na zrobienie czegoś). Byłoby to jak nazywanie hamburgera kanapką. Chociaż teoretycznie nazwa może wydawać się wymienna, istnieje wystarczająco dużo różnic, które uzasadniają posiadanie dwóch niepowtarzalnych nazw dla każdego produktu spożywczego.
Moja rodzina zawsze robiła plättars, malutki szwedzki naleśnik, gotował 7 na raz, co niektórzy nazwaliby “Srebrny Dolar Pancake”. Chociaż podobne do naleśników, największa różnica w starym rodzinnym przepisie, który został mi przekazany, to masło, więcej mąki i mała ilość proszku do pieczenia. Są one bardziej znaczące niż naleśniki, ale nie tam, gdzie są tak ciastowate jak amerykański naleśnik. Podawaliśmy je z galaretką lub borówkami i cukrem pudrem. Ale na pewno nie są to naleśniki, ani naleśniki, ale jak zwykle subtelne różnice gubią się na pokolenia w wielkim tyglu Ameryki…
Często istnieje różnica, czy mieszkasz w południowej Szwecji, czy dalej na północy. Byłem przyzwyczajony do jedzenia borówek z naszymi naleśnikami, czy to plättar ze specjalnej patelni, czy większa wersja. Prawdą jest, że po tradycyjnej żółtej zupie grochowej w czwartki następowałyby naleśniki jako deser. Tradycje i zwyczaje bardzo się różnią, a w Stanach Zjednoczonych również w zależności od tego, skąd pochodzą imigranci. Wychowałem się w Malmö, które znajduje się na głębokim południu Szwecji i jest znane z kulinarnych sposobów jedzenia. Używam tej samej receptury dla obu odmian i to działa dobrze, nie wkładam masła do ciasta, ale masło do patelni, w zależności od tego, którego z nich używam. Jest to więc dość proste ciasto, a podstawowy przepis jest następujący: pół szklanki mąki, jedna szklanka mleka, dwa jajka, szczypta soli i cukru do smaku (można pominąć); ubijać do momentu, aż się zmieszają i wygładzą, upewniając się, że nie ma żadnych grudek. Jest rzeczywiście dość cienka.
Crepe: mało lub wcale nie ma masła w cieście. Większa proporcja jaj. Często cukier w cieście, jeśli jest używany jako słodka krepa.
Swedish Panckage: grubsze, dużo masła.
Wspólne: delikatne ciasto bez grudek (wymagany blender), cienkie w stosunku do amerykańskich naleśników, mogą być nadziewane, składane lub polewane
Różnica: (poza przepisem wspomnianym powyżej), Crepe może być również ciastem cząberkowym/umami. Krepy są również podgrzewane po napełnieniu farszem i mogą stać się kruche na zewnątrz. Krepy są zarówno ulicznym jedzeniem jak i restauracją/jedzeniem domowym, ale szwedzkie naleśniki nie są ulicznym jedzeniem.
Galety to pikantne krepy gryczane. Krepy są słodkie i wyrabiane z regularnej mąki. Szwedzkie naleśniki podawane są z konfiturą z borówki brusznicy. Szwedzkie naleśniki są czymś w rodzaju śniadania. Są one bardzo podobne, ale różnią się od siebie. Szwedzkie naleśniki są często jedzone z kiełbasą ziemniaczaną.
Jedna rzecz, którą zauważyłem w odniesieniu do wszystkich przepisów na krepy i szwedzkie naleśniki onlline jest to, że pomijają krok, który jest dość ważny, to znaczy, należy pozwolić ciasto odpocząć po zmieszaniu go na co najmniej pół godziny. Różnica w stałości i “pływalności” naleśnika jest bardzo zauważalna. Szwedzkie naleśniki zwykliśmy nazywać “lateksowymi naleśnikami”, kiedy byłem dzieckiem. Mają one dziwną, elastyczną jakość, którą uważam za całkiem pyszną.